بررسی ارتباط جو ایمنی و موانع گزارش خطا در خدمات مراقبتی پرستاران بیمارستان‌های تامین اجتماعی استان کرمان

زمینه و هدف: دریافت خدمات مراقبتی مناسب و ایمن از حقوق اولیه بیماران و از وظایف اصلی سیستم ارایه خدمات سلامت محسوب می‌گردد. نقش گزارش خطا در کاهش وقوع آن در آینده انکارناپذیر می‌باشد. بنابراین شناسایی موانع گزارش خطا از اهمیت خاصی برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین جو ایمنی و موانع گزارش خطا در خدمات مراقبتی پرستاران بیمارستان‌های تأمین اجتماعی استان کرمان انجام شد.  مواد و روش‌ها: پژوهش مقطعی حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود و جامعه مورد مطالعه آن را پرستاران بیمارستان‌های تأمین اجتماعی استان کرمان در سال 1392 تشکیل دادند. نمونه‌گیری به روش سرشماری از پرستاران بیمارستان‌های تأمین اجتماعی کرمان صورت گرفت (233 نفر). از پرسش‌نامه‌های جو ایمنی بیمار و موانع گزارش خطا پس از کسب روایی و پایایی مناسب، استفاده شد. داده‌ها توسط نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 16 و با استفاده از جداول توزیع فراوانی و شاخص‌های مرکزی توصیف گردید. جهت دستیابی به اهداف، آزمون‌های پارامتریک تی مستقل، آنالیز واریانس یک‌طرفه و ضریب همبستگی پیرسون مورد استفاده قرار گرفت.  یافته‌ها: میانگین و انحراف ‌معیار نمره جو ایمنی برابر با 10 ± 66 و میانگین و انحراف معیار نمره موانع گزارش خطا نیز برابر با 13 ± 69 و هر دو در سطح متوسط بودند. بین نمره جو ایمنی بیمار و موانع گزارش خطا ارتباط آماری معکوس و معنی‌داری وجود داشت (020/0 > P، 15/0- = r). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، نمره جو ایمنی و موانع گزارش خطا در سطح متوسط برآورد شد. با توجه به ارتباط معکوس بین جو ایمنی و موانع گزارش خطا، می‌توان دریافت که مهم‌ترین گام در رفع موانع گزارش خطا، ایجاد فضایی است که در آن هر یک از کارکنان پرستاری به صورت داوطلبانه خطای خود و دلیل وقوع آن را به سایر اعضای تیم درمان بیان کنند.